KÜSTÜĞÜM ŞEHİR
Sür arabacı sür
Adım, adım yaklaştıkça Kalbini yaralayan bu şehir Yıllarca evvel Bir damla gözyaşıma Bir damla yaş katmadan Beni gurbete yollamıştı Bu yolların sonundaki Boynu bükük bir çamın altında Bir daha göremeyeceği kalbine Doğmuş gibi. Ana kalbini bilmeyenler, Dudak büküp acı acı gülmüşler Ciğerim Anam… Çocukluğumda gönlümü verdiğim Bu şehir Bugün her sevgi ile bana yabancı Kusura bakma vefakâr arabacı, Beni şu kabristana giden yola indiriver. Eğer beni, soranım olursa Küsmüş bu şehre Bir daha dönmeyecek deyiver.. |