Ayrılık Seremonisi
Geceleri
Ayrılırken Yani O’nu Evine bıraktığım geceler Kapısını örttükten sonra Ben sokağın köşesine O mutfağın camına varınca Bekler. Çok güzel bekler... Ben gidene kadar bekler Köşeyi dönünceye kadar bekler. İnce bilekleri zarif parmaklarıyla El sallar, el sallarım bende Yüzümde şapşal bir gülümseme Son kez bakar, zor giderim. Köşeyi dönünce Tatsız ve hasret dolu Çirkin bir dünya beni bekler! Köşeyi dönmek derler ya Olur a nasibimizde vardır Çok çok bulunca parayı Her yanını cam kaplatacağım İstanbul’un Lâle’m pek güzel görünüyor pencerede... neyzen muharrem ali |
kaplatın camları
seven neyzen üzülmesin
selamlar