“…..A K Ş A M…..”



“Yüreğime çöker akşamın karanlığı.
Akşam olurken yine yüreğime çöktü sızısı…”

Akşam…!
Akşam evrenin karanlıktan fısıltısı !
Oysa aydınlıklar bile yürek kulağınıza,
Bu denli avaz dolusu bağırmıyor açıkcası…
Konuşkandır akşamların kara senfonisi;
Kaldırıp zamanın üstünden yoğun külleri,
Bandırır gözlerinize anmak istemediğiniz tüm ölümleri !
Gücünüz yetmez “Akşam’ın” ver yansınına ?
Hatırlamak istemediğiniz her şeyi yığar ortaya
İtiraflar fışkırır o siyah bakışlardan ütük ruhlara !
Anlatırda anlatır kıyıda köşede ne sırrın varsa

Duygu,düşünce ve yeistir akşamın elbisesi
Sırlıdır akşamlar bazı karanlık canlılar gibi
“Gözümdeki akşam yaşadığım akşam.
Ruhumdaki ve bambaşka bir akşam…”
Akşam !...
Akşamlarda mutluluk bana haram !
Çünkü hüzün doğurtur bir insana o kara orman !
Hüzün doğurur dallar,yapraklar gece oralardan
“Akşam olunca yarelerim sızlar” Cümledir bir şarkıdan
Ve işte öylesi şarkılardadır o duman duman !
Hüzün fışkırır siyahi renklerinden an be an,
Hüzün fışkırır yaralı gönüllere akşamlardan !!!...
++++
Tebrikler yolluyorum bir ormanca !
Çiçek açsın dilerim duygu dağarcığınız oralarda !!!....