Zamanın kanatlarından açılır gözlerin
Ellerimi kundak ettim sevdasına
O sevgi ile besledim yüreğimi
Asiydim biraz avunmadım
Devrilse de ömür yarısı
Seni aşktan yarmadım.



Yakındı uzakların
Hiç sayıldı suç ve yasakların
Tam bitti derken yeniden alevlendi
Yağmur bulut ben oldum esti rüzgârın.
Kaç mevsimsiz yağmur kaç mevsimsiz yangın
Kordan köze kül ıslanıp kuruyunca
Senin yönün senin istilanda
Bıkmadım uslanmadım.



Memleketim oluyorsun işgal altında ki
Ellerin yine uzaktan değiyor bana sessizliğime sesin
Lakin patlayan volkanımdan lavlı aşk sızıyor sınırlarına
İçimi dışımı bir güç yarıyor kalbimi tam ortasından bölüyor
Suskunluğum dilleniyor ellerim ayaklarım bağlı iken
Aşktan kaçışım bu yüzden.



Kanatlarımda sevda
Besin hava kadar dert değil
Gerekli olan gerektiği zaman ihtiyaç
Vakit geçerse külleniyor o an ihtiyaç duyulan



Ha bir de adına diktiğim zeytin ağacı
Bu gün beni ne kadar yordu bir bilsen



Öyle ya
Suç benim
Kahrolsun diyemiyorum
Dilimin üstündeki pas sen/sin
Altındaki aşk senin