İSFAHANSensiz değil belki ama, Sesinsiz ilk gecem. Ölüm aldı koynumdan beni. İnan öldü gözyaşlarım. Ağlayarak yaşıyorum özlemi, Sat durdu,hani dersin ki sanki bana inat gibi. Oysa bu daha ilk gün, Her gün akan zaman, Bu akşam tıpkı gelin çeyizliği. Geçmek ne hacet, Tozlandı omuzlarımda sanki. Ey aşk,gamdan halim nice, Her efkar belki değil bende, Ama beni yazmışlar her bir derde. Hayallerim geziyor dünümüzün sohbet vilayetlerinde, Gülümseyişinin kulaklarımda kalan son hecesi, Evet belki güzel bi anı, Ama bir o kadarda gitgide omuzlarımı çökerten, Sonlukların arasındaki en büyük kütleli satır bende. Özlüyorum seni, Bak tüm isimler seni andırıyor beynimde, Her kemancı seni yerleştirmiş müzikallerine, Ve her ressam seni anlatıyor örnek olarak modellerine. Gözyaşlarımın kırık penceresinden geliyor tüm hüzünler, Ne varsa geçmişe ait kuruyan kirpik gamzelerimde, Tanrı sularına atıyorlar paslanmış bir ay ışığı gecesinde. Sen oluyor haykırışlarım, Ama girdaplar mutlu, Girdaplar sanki parayla tutulmuş bir cellat edası beyince, Sus,sus diyor kanayan beyin hücrelerime. İsfahan geliyor o an aklıma, Ve kulaklarımdaki senin son gülüş hecen, Sulara gülümsüyorum o an senin dudaklarınla, Sözcüklerin tenimde. Ne güzelmiş ölmek sana, Ne güzelmiş en sevdiğim parçayla, Sen farketmesende, ölmek sevgili sana.SUNA KAN. |