BANA KALSIN AĞLAMAKBırakın bana kalsın ağlamak. Diz kapaklarımın üstüne çöküp Kendi tenime süzebileyim göz yaşlarımı. Sözcüklerimin arkasına yerleştirdiğim soru işaretlerine Zehir zakkum kan kusturmak yerine Bırakında kendi dilimde olan ikiye bölünmüşlüğe yüreğim çabalasın melhem bulabilme ümidi ile. Bırakında yangın küllerine uzanmak bana kalsın Ruhumu yaslayabileyim hislerimin göysüne. Bırakında anlamak bana kalsın Bana bıraktığınız an giderim bu şehirden Bir tek terketmelere dokunmuyorsunuz zaten Çünki anlıyorum ki gidenler sefillerdir sizin zerafatinizden Eğer sizin eteklerinizden terk edeceksem şehri kökünden Çekerim perdeleri, Aşkla yakar sigaramı Zevkle giderim yerimden.... |
gercekten güzel bir şiir olmuş