YÂ RÂB AFFOLA!
Nefsin katiliyiz bütün cürmümüz,
Nezdinde suçluysak Yâ Râb Affola!. Kendimize bizim bütün zulmümüz, İzinden saptıysak Yâ Râb Affola!. Kuluz ki kapında bekleriz nâciz, Sensizlik biçâre güçsüzüz âcîz. Nefis ağır basıp edince tâciz, Yolundan koptuysak Yâ Râb Affola!. Vurma günahları çarpıp yüzüme, Göster hakikati âmâ gözüme. Kâlü Belâ’ daki gerçek sözüme, Uymayıp sustuysak Yâ Râb Affola!. Kalpleri yumuşat ilham ver bize, Menzilden şaştıysak sokuver ize. Huzur’u Mahşer’de gelipte dize, Yanlışca durduysak Yâ Râb Affola!. Şimdi artık nâdim, olduk çok şükür, Aşkınla kapına dolduk çok şükür. Azrâil almadan öldük çok şükür, Goncayken solduysak Yâ Râb Affola!. İsmail Süklüm |
Kaleminiz daim olsun...
Hayellerin peşinden koşarken gerçekleri kaybetmemek dileğiyle..