SERÇE OLMAK VARMIŞ
Sabahın seherinde,şimşek göz kırpıyor
Yer gök aynı yerde. gümbür gümbür yağmur. Geç baharı,kovup, dağlar ardına, Kara kış da kollarında , hep birlikte gelmişler Her sabah, uyanıp ta sebepsiz bir telaşla, Huzuruna koştuğum, ne ezan, ne de kuş sesleri Şafakla çıkıp gelen, ebruli renk gümbüşü Bu gün tek bir renk , karmış, gümüş rengi. En sevinçli ses.. Serçeler de yok! Kimbilir hangi rüzgarın kanadında neredeler? Korkmuş, üşümüş, yemlerini sel vurmuş. Sessizliği yok eden, hafiften korku salan, Sizce, fırtına, yağmur; Bence, bereket, cümbüş. İnatçı, kararlı güçlü, gündüz vakti bir gece. Sabah vakti ikindi, vakitler karmakarışık. Bir kaç saat sonra, tılsım değmiş gibi Birden..! bulutları yırtıp, güneş çıkıverdi. Yeri göğü, ısıtmakla kalmadı; Gün ışığındaki huzur, önüne katmış, Mucize misal, tam üç gökkuşağını. Gözlerime , çocuk sevinci saldı. Yağmur inceldi, deli rüzgar dindi. Kuşlar, önce inceden mırıldandılar. Sonra da bir şen şarkıdır tutturdular Baştan karalar, kumrular, serçeler İnatla, kararlı, kaldıkları yerden; yeniden Küçücük hayatlarına, neşe ile başladılar. Sanki o sabah, yaşanmamış, olmamışçasına. Üç gökkuşağının da güneş ışıklarının da. Ne kadar onlarla olacağını, düşünmeden. Şu an onlarla olduğunu bilerek, Aceleyle keyif çattılar, uçuşup durdular.. Coşkularını, aldım, yüreğime koydum. Onlarla sevindim , keyiflerini sakladım. Fırtınada, yağmurda, serçe olmak varmış. Anlık ışıldayan güneş, dinen rüzgâr zamanı. Onlar gibi olmak, yarınsız, dünsüz , acele Tadına varmak varmış, Yaradan’ın hediyesinin. Ben bu sabahtan, aldım alacağımı.... Toprakla beraber, kokusunu ektim içime..... |