Yüz bin kere yüz sene
her insanın bir sabrı var ?
bir kahrı var ? bir de kırılma anı ! duyarlığı olmuyanın, olur mu ki umudu ? köpek dişin azı dişe faydası yok bilesin ? reva görsen kırmızının tonunda ki moruna çulsuz gelir yere sırtın karbon’un karasıylâ gün gelir boyun büker Açelyeler düşer ise ! açık mavi havarlar da ki boğucudur tonu’na kör ebenin kör tuttuğu kör talihtir uğuru bozuk soğururken ışığı saman sarı kağıt kara yazı kağıttan kara özü değil var olduğu gerçeğidir çizilirse sayfa sayfa gün be gun ! baki kalır sol böhründe. sol sancısı bir ömür Kadir Haktan TÜRKELİ |