bin dereden su getirdiler
yine de doyuramadılar şiirlerin karnını
sırf bu yüzden boylu boyunca bu imge tarlaları
sırça köşklerde yaşamadı ki bu kelimeler
bin öğüt yedirdiler yine yetmedi
bir kulaktan bir kulağa
hızlıca koşan gamsızlıklarımız yüzünden
sırf bu yüzden kemiklerini saydılar bu şiirlerin

her tohum toprağına istisnadır
acıyla büyümeden göveremezler
tüm bu kurdelasız antitezler
çiçeksiz yaprakları
yapraksız çiçeklere tercih eden
olasılıkların
evlat edindikleri kuru kuru dallar
ın
köküne mırıldanmaları
dır


dut ağaçlarını sallar gibi
kuyrukları kırpılmamış
ağlamayan bir geceye düşmeli
harfler
sanki rüyalarımızla gerilmiş bir çarşaf var gibi
uykularımıza serilmiş
ne varsa dökülmeli
arş
tan


o yüzden herkes artık
elini hayallerine atmalı
düşün küçüğü büyüğü olmaz
ne dökülürse artık alın yazımızdan
"şu şiire bir yardım!" diyenleri mahcup etmeden
hayratın hoyratı olmaz
belki bir masal sebili
ağlaşmış mevsimlerimizin anısına
gürül gürül süzülen
cıvıl cıvıl imlalardan
belki öyle
bir ayrılık mermisi
tereddüt eder
tersine bir göç için
ya da öyle
bir tezat daha
ikna olur
daha çalışkan bir sevap için
hiç ummayacağımız bir cümlenin
yapayalın bir karanfil hatrına…


Oktay Coşar