SON UYKUDarmadaginim gidisinle… Yoklugun sadece kalbimi kirmadi… Sadece hayata küstürmedi… Küskünlügüm herseye… Herkese… Belki… Belki sana bile… Kolay degil „SEN“sizlikle yasamak… Anlayamazsin… Can Evim yikik… Gönül bahcem talan… Haykiran bir sessizlik ve gözümdeki yas geriye kalan… Ne gectigim yollara bakmaya yüzüm var… Ne önüme bakmaya cesaretim… Karanligin ortasinda yalniz ve caresiz.. Bir kabusun icindeyim… Uyanamiyorum… Belki “SENSIZLIK”tir yattigim SON UYKUM… |
hayat devam eder kardaş
biz olmasak da