Ey 'eser'imin 'şâh'ı!
El’ gitarının nota kırdığı tek şarkıyım ben
Saçlarım başka hangi telde böyle güzel söylenebilir ki Dudaklarım hangi telde durur leb-â leb Kendime kilittim O kilidi senden başka bir sol anahtar Açar mı sandın Kederim gamdaydı Sen dokundun el’gitara Gam keder kalmadı tac mahal gerdanımda Müziğim sen gibi olmalı dedin Ben gibi; tersinde mısır, çay, yağmur ve erozyon kokan Ben gibi kuzeyleri olan Sen söyledin Kuru bir iskelete et verdi sesin Sesin… Sesin en çok benim Seni soranlara o, “zal”dır derim Suretin gelir gözümün önüne O zaman inzal olurum kendi çaresizliğime jir-fhrn |