Çirkin ve zarafetten yoksun bazı kadınlar, gerektiği gibi övmesini bildiklerinden, ömür boyunca sevilmişlerdir. ANDRE MAUROIS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Terkedilmiş Sevda
Nalan Asrav
5,0 / 2 kişi ·1 beğenme · 1 yorum · 1561 okunma
 Terkedilmiş Sevda
]Bu şehrin soğuk havasını çektiğimden beri içime
Deniz aşırı bir ülkeye yol alıyorum düşlerimde Çocuk heveslerim, İhtiyar kederlerim ceplerimde Birini alıp diğerini unutuyorum Elemim ne senden Ne de aramızdaki demirden dağ hasretten Yollarımızın rüzgara kanıp ayrılmasından öte Biz, gökkuşağını görmezden geldik O yağmurlu Ekim sabahı Gün sıyrılmıştı hani bulutların arasından Biz, birbirimize benzeyenlere Hiç sarılmadık Anımsamamak için gözlerimizin rengini Yüreğimizin ahengini O sokaklara uğramadık hiç Pencerelerden erguvanların sarktığı Deniz kokusunun genzimizi yaktığı Uçsuz bucaksız merdivenlerin çıkmaz sokaklarda sonlandığı Dudaklarımızda titreyen sevgi Tedirgin oturduğumuz tahta iskemleli çayocağında Kareli masa örtüsü üzerinde Kül tablasıyla muhtar çakmağının arasında Sustu kaldı Ne sen alıp yanına götürebildin Ne de ben... |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Terkedilmiş Sevda şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Nalan Asrav
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 11.12.2011 21:59:54
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 1561
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 1 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
]Bu şehrin soğuk havasını çektiğimden beri içime
Deniz aşırı bir ülkeye yol alıyorum düşlerimde
Çocuk heveslerim,
İhtiyar kederlerim ceplerimde
Birini alıp diğerini unutuyorum
Elemim ne senden
Ne de aramızdaki demirden dağ hasretten
Yollarımızın rüzgara kanıp ayrılmasından öte
Biz, gökkuşağını görmezden geldik
O yağmurlu Ekim sabahı
Gün sıyrılmıştı hani bulutların arasından
Biz, birbirimize benzeyenlere
Hiç sarılmadık
Anımsamamak için gözlerimizin rengini
Yüreğimizin ahengini
O sokaklara uğramadık hiç
Pencerelerden erguvanların sarktığı
Deniz kokusunun genzimizi yaktığı
Uçsuz bucaksız merdivenlerin çıkmaz sokaklarda sonlandığı
Dudaklarımızda titreyen sevgi
Tedirgin oturduğumuz tahta iskemleli çayocağında
Kareli masa örtüsü üzereinde
Kül tablasıyla muhtar çakmağının arasında
Sustu kaldı
Ne sen alıp yanına götürebildin
Ne de ben...
Hüzünlü bir sevgi anlatımıydı, şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.