Uçurtmasın
Uçurtmasın
Gökyüzüne doğru kanatlan, Git maviliğe, Peşinde götür götürebildiğinide, Ama bil! sonu var, Mavilik de bir gün donar! Sahibin vardır, Elinde bağlısındır. Sen bir uçurtmasındır, Uçarsın; Ama! İpinin uzunluğu kadar, Özgürsündür. Rüzgarın uğultusunda, Rüzgarla dans edersin, O valse, kimseyi ortak etmezsin. Hem köle, hem efendisin, Gökyüzünde çok nazlısın, Sahibine aşkı hatırlatırsın, Duygularını bağlar sana, Sen de ona! Sen bir uçurtmasındır, Uçarsın; Ama! İpinin uzunluğu kadar, Varsın! Ne kadar asisin! Hep kaçmayı hayalledin, Unutma sen bir kölesin, Zamanı geldiğinde yerdeydin. Bazen kaçtın, Ne yaptın ise Kendine yaptın! Efendini ağlattın! Sana değil duygularına Ağladı... Asi bir köleyi kim! Ne yapsın? Sen bir uçurtmasındır, Uçarsın Ama! İpinin uzunluğu kadar, Nazlısın... Köle kölelikten başka ne bilir? Uçurtma efendilik, Senin haddine midir? İzmir - Nisan 2008 Adem ÖZKAN |