Ben sensizken hergün ölümü tattım...
Ebedi sessizlik...
Huzurun içinden gelen soğuk rüzgarlar. İçinde kimsenin duyamadığı çığlıklar. Sebebi sevdanın yanılgısı. İnliyor ölümü kabullenen beden... Sanki günaha boyanmış avaz avaz çığlık, İşte bu ölümün soğuk karnavlı, Bu karnaval hüzün baharı, Fırtınalarda kar , Lodosta ateş var.. Ürperir ufacık yürek sızlar, Sanki cehennemde... Cennetin sesi ancak gizlidir Hak yolunda ırmakların ışıltısında... Korkutuyorsa ölüm beni, Bilki sebebi sensizliktir. Benim cennetim huzur benim nedarem sensin. Artık ölüm korkutmuyor beni/severken. Yanımda bir sen olsan yeterdi. Benim acım, Bitap düştüğüm , yenildiğim günlerde. Sensizken ben her gün ölüm döşeğinde Acı çektirdin de bana Bırakıp gittin de beni ne oldu? Sebebi neydi sevdiğim? Hayata yenilmem miydi? Neydi? Gemilerimin tek bir sesi var Uzun yollardan duyulan Hayat yenilgiydi En sonunda başa çevirilip sonu unutulan Ve kurbandım bir ücra köşede , Hayata gafil avlanan... Ölüm iÇin bekçi mi gerekli Şu beden elbet bekÇisiz de yanar. Sen olmasanda yanardı bu beden Ve zaten öyle de oldu ... Sensizlik titretirken bedenimi, Ben yandım cehennem ateşlerinde , Cennet denen o yerden çok uzaklarda İnsan denen canını Yettigi kadar yaradana sunar Ölüm yine korkutuyor canımı... Mesaketli yollar yine sensiz Yersiz gelen hasret, Yoklukta zorlğa pes ettiriyor.. |
Bilki sebebi sensizliktir.
...
çok güzel tebrik ederim.. . )