çırılçıplak bir kalp...
gecenin ayazında;
üşümekten kavrulmuş edasıyla, içine gömdüğü gizli davasıyla, çırılçıplak bir kalp geziniyor.... gecenin ortasında; yalnızlıktan yıkılmamış havasıyla, çaresiz değilmiş gibi bakışlarıyla, çırılçıplak bir kalp geziniyor... gecenin bitim noktasında, "inanmak yok artık" dediği anda, yine o ışık beliriyor, bu çırılçıplak,üşüyen kalp; yine ısınmak için ona yöneliyor... ama o yine,tüm sahteliğiyle kayboluyor.... artık doğan hiçbir güne, inancı kalmadı o kalbin... fecir aldattı ya onu sürekli, artık hiçbir ışığa güvenmiyor... |
sevgiler