Ben'siz Ben
Bakma,
Anlarım aslında elini kaldırışın, indirişin, gülüşün Bazen de gülmeyişin.. Yüzündeki her bir zerrenin minikçe oynaşması geveze susuşlara bırakır seni. Onlar’a da böyle misindir peki? Gözlerin bana değdiği gibi mi değer onlara da? Ben onlar gibi kör kuyulardan hayaller çekemem Bunu beceremem ama hep maviliklerde bir uçurtmam vardır Sadece o’na ’biz’ diyebildiğim. Orada her varlığın bir yeri var. Uçurtmamızdaysa her şey var. Tam istediğimiz gibi rengarenk, biz gibi. Uçurtmalar rüzgarı ve tepeleri sever ya, ben de en tepelerden ulaşıyorum maviliklere. Sen yokken en çok papatyaların içinde buluyorum kendimi. Biz’i anlatıyorum onlara. Kokladıkça seni bulurmuş gibi daha bir coşuyor kelimelerim adeta taşıyor dudaklarımdan. En yükseklerden bağırıyor herkese "biz" diyor ve bir daha bir daha biz’i anlatıyorum müthiş bir şevkle. Ağız dolusu Sen var aldığım her nefesimde. ama o sesi ise herkes duyuyor sen haricinde. Tadı öyle başka ki uçurtmamızla birlikte uçmamızın Ama anlatamıyorum işte sana birini bile. Kelimelerim lal, bense çaresiz bir köşede kalakalan. Bazen içimde biri doğuyor bana ait olmayan sözleri sarf edip gidiyor. Aslında bu hep oluyor. Sevmiyor olsam da bu uçarı hallerimi, sana gelince kendimden gidiyor olmak işte böyle bir şey. N’eylersin? Toz olup uçuyor benliğim. Bedenim kalıyor piç gibi bensiz. Karşımda ki sen ise, beni bulan en yersiz. Uçurtmamızdaki tüm renkler soluyor bir anda. Fırtına yerle bir ediyor dengesi bozuluyor, öyle ya. İşte tam orada başlıyor tüm kargaşa. İzinsizce çıkıyor yine paldır küldür tüm safsatalar ve gülüşlerimin ardında ki mahcupluğumu göremiyor kimse Sen yine kör oluyorsun bende. Cemile SÖNMEZ |
Anlarım aslında elini kaldırışın, indirişin, gülüşün
Bazen de gülmeyişin..
Yüzündeki her bir zerrenin minikçe oynaşması geveze susuşlara bırakır seni.
Onlar’a da böyle misindir peki?
Gözlerin bana değdiği gibi mi değer onlara da?
Ben onlar gibi kör kuyulardan hayaller çekemem
Bunu beceremem ama hep maviliklerde bir uçurtmam vardır
Sadece o’na ’biz’ diyebildiğim.
Orada her varlığın bir yeri var.
Uçurtmamızdaysa her şey var.
Tam istediğimiz gibi rengarenk, biz gibi.
Uçurtmalar rüzgarı ve tepeleri sever ya,
ben de en tepelerden ulaşıyorum maviliklere.
Sen yokken en çok papatyaların içinde buluyorum kendimi.
Biz’i anlatıyorum onlara.
Kokladıkça seni bulurmuş gibi daha bir coşuyor kelimelerim
adeta taşıyor dudaklarımdan.
En yükseklerden bağırıyor herkese "biz" diyor ve bir daha bir daha biz’i anlatıyorum
müthiş bir şevkle.
Ağız dolusu Sen var aldığım her nefesimde.
ama o sesi ise herkes duyuyor sen haricinde.
Tadı öyle başka ki uçurtmamızla birlikte uçmamızın
Ama anlatamıyorum işte sana birini bile.
Kelimelerim lal, bense çaresiz bir köşede kalakalan.
Bazen içimde biri doğuyor bana ait olmayan sözleri sarf edip gidiyor.
Aslında bu hep oluyor.
Sevmiyor olsam da bu uçarı hallerimi,
sana gelince kendimden gidiyor olmak işte böyle bir şey.
N’eylersin?
Toz olup uçuyor benliğim.
Bedenim kalıyor piç gibi bensiz.
Karşımda ki sen ise, beni bulan en yersiz.
Uçurtmamızdaki tüm renkler soluyor bir anda.
Fırtına yerle bir ediyor dengesi bozuluyor, öyle ya.
İşte tam orada başlıyor tüm kargaşa.
İzinsizce çıkıyor yine paldır küldür tüm safsatalar
ve gülüşlerimin ardında ki mahcupluğumu göremiyor kimse
Sen yine kör oluyorsun bende.
--------------
Şiirde renga renk gözellikler var,uçurumdaki insanların durumu sevg ve insanlık duruşu ile birbirlerine olan saygınlık v.s Evresen bir bütünlük gördüm..
Sevgim sevgin olsun can şaire,sevgi ve saygılarımla...