Yusuf dayıGözleri eskiyi anlatıyordu Kaybettiği hayat yoldaşını… Bir sürü hastalık geçirmişti yaşadıklarından dolayı Erken vakit ölümlere mahkûm kalmıştı Ondan sonra görmemişti gözü kimseyi Hiç kimseyi sevmedi hayat yoldaşını kaybettikten sonra Uzun hikâyeleri vardı Askerlikten şurdan buradan… Gözlerinde yılların acısı gizliydi Her ayın on beşinde kapıdaydı Kirayı hazırladın mı yavrum? Evet der içeri buyururdum Bir çay içer efkârlanırdı hep Anılarım var bu evde Her geldiğimde hatırlıyorum Özlüyorum diyordu… Yusuf dayı sessizdi Çığlıktı içi Yılmamıştı Yıllara meydan okurcasına gülüyordu daima. |
Kaybettiği hayat yoldaşını…
Bir sürü hastalık geçirmişti yaşadıklarından dolayı
Erken vakit ölümlere mahkûm kalmıştı
Ondan sonra görmemişti gözü kimseyi
Hiç kimseyi sevmedi hayat yoldaşını kaybettikten sonra
Uzun hikâyeleri vardı
Yüreğinize sağlık çok güzel ve etkileyici bir şiir okudum gönül sayfanızda
KUTLARIIM
Sevgi ve saygılarımla..