SEFİLİM
hasret ateşin yürekte yanıyor
debreştikce içte yaram kanıyor aklım varlığını burda sanıyor yıl oldu sefilim sen gittin gideli ayrılığın acısı içimden çıkmıyor elim kolum kırık işe bile kalkmıyor ölsem kapımı açıp kimse bakmıyor zül oldu sefilim sen gittin gideli hergün kokluyorum yastıkta terin ölsemde silinmez yürekteki yerin bahçeme diktiğin dikenli harın gül oldu sefilim sen gittin gideli seni kırdımsa kendim oklarım cansız hayalini öpüp koklarım gezdiğin yerleri hergün yoklarım yıl oldu sefilim sen gittin gideli aşık diyari babanın boynu büküldü bir darbe daha yedi yere yıkıldı beş altı kıl kalmıştı oda döküldü kel oldu sefilim sen gittin gideli |