Çığ
ÇÖL/2
çığ kaplar haritadan silinen bir köyü saçaklarda sarkıt buzlar kırılmaz gün batar, dünyamda sonsuza kadar bana ne ay dolunaymış yıldızlar parlarmış kurtarma ekipleri bana ulaşamaz seslerini duyan var da, sesim yok ben senin yaşıyor olmanı dilerim ömrümü sana hibe ederim dualarımı duymazsın duyamazsın Züleyha! umurunda değilim kimsenin umurumda değil benim de hiç kimse senden başka, gece gündüz.. zelzele ben sadece seni dilerim seni isterim sana ulaşmak ulaşamam Züleyhaa kurur nehrin yatakları kurur bende yeşillikler bir volkanın püskürmesidir hayat yanar bütün renkler yeşil yapraklı dallar renk renk çiçekler gülüşün solmasın da yeter bana sen yetersin Züleyha ağaçlar unutur, kendisini sulayan nehri, köklerini.. yeşili, çiçeklenmeyi dalına konan yuvasız kuşları yetim.. öksüz çocuklar gibiyim enkazlar altında yaşadığından umut kesilmiş asırlar öncesinin Pompei’siyim yokluğunda kaygım yok senden başka, Vezüv gibi beni yaksan da bekleyeceğim asırlarca yeter ki sen! sen beni unutma Züleyha .. kıyamet kopsa ne kopmasa ne bir tohum vazgeçer filizlenmekten zemheri yıllarca hüküm sürer dünyamda bahar bahar olmaktan güneş ısıtmaktan bir cenin doğmaktan gönlüm benden bıkar Züleyha gelmeyeceksen gülmeyeceksen yanarım yanarım Züleyha vazgeçemem Züleyham gamzelerinden müsaade istemem bir tek senden helalleşmem ümidim kalmazsa gözleriyin akından, gülüşünden sana, her an sana gelmektir tek yapabileceğim, nehirler vazgeçer yatağından ben senden asla.. seni, bir an.. bir an bile bekletmemek adına buradan gideceğim gideceğim buralardan sana geleceğim daima sana geleceğim Züleyha Züleyha.. ah Züleyhaaa benim olsan |
güzel...