KENDİ SEVDALARIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın tasavvur
KENDİ SEVDALARI
Hepsini saysan dörtten bir fazlaydılar Sessizlik sanki beşikte sallanır gibi,uyumuştu İki tarafı meyilli vadide gölgesizce yürüdüler Soğuk nasırlaşırcasına vurdu yüzlerine Köpeğin hırıltısı,cephanesi bitmiş silah gibi susmuştu Katırın bacakları,diğer bacaklarını tokatlıyordu Şimdi kenarsız bir ufuk geçeceklerdi,kıvrılarak Artık o azgın öfkeleri yoktu Sarıya tutsak ovanın ötesindeydi toprak Birbirlerine geçercesine sokuldular Nefesleri koyulaşarak tüttü, Hepsi bir anda aynı tarafa baktı,sözgelimi Toprağa doğru kasılarak,gözleri….. Şimdi tonlarca kabaracaktı toprak Kırbaç gibi kazmalarla,çatlatılarak Nasırlarında elleri kanlı, Terleri bedenlerinde özgürleşerek Onlarınki artık durmaksızın,günboyu Toprakla birebir sevişerek……… Vedat DÜNDAR |