Tuna Kıyısında
Evimden uzakta, annemden uzak;
Kimsesiz kalmışım yad ellerinde. Bir vefa ararım kalbe dolacak Gurbetin yabancı güzellerinde. Tuna’nın üstünde güneş batarken Sevgili yurdumu andırır bana. Bir hayal isterim Boğaziçi’nden Bakarım "İstanbul!" diye her yana. İstanbul! Ey sedef mehtaplarından Hülya gözlerime ilk ışık veren! Buranın ufkunda yanıp tozlanan En munis renge de biganeyim ben. Ah, orda renklerin -şark güneşile Naz eden- sihirbaz ahengi vardır. Bu akşam yurdumu andırsa bile Ah, orda akşamın bin rengi vardır. |