söz vermişti...
bulutlar söz vermişti;
hep pamuk şeker olacaklardı... ama karardılar! yağmur olup,üşüyen bedenimi ıslattılar... denizler söz vermişti; hep umut dolu olacaklardı... ama kabardılar! dalga,dalga beni boğdular... dağlar söz vermişti; bana hep yol açacaklardı, ama çöktüler! kabarıp kabarıp üstüme geldiler... yollar söz vermişti; hiç bitmeyeceklerdi... ama bittiler! sonuna geldim yolların; ama bana yol vermediler.... kalbim söz vermişti; artık kimseyi sevmeyeceğim demişti... ama sevdi! açıldı kalbimin içi,aldı içine beni! hiçbirşey üzmedi de; kendi kalbimin, kendi mezarım olması üzdü beni.... |
söz verenler sözünde dursa yüreklerde acı olmazdı
kalemin daim yüreğin gül olsun
mutlu kal