Bir varmış bir yokmuş diye başlardı hani!
Ocak başına yada bir divanın üstüne üşüşürdük.
rahmetli Hakkı dayı masallar annatırdı..
Gazlambasının gölgesi düşerdi üstümüze.
Sonra hikayenin heyecanıyla kaskatı kesilirdik
Bir kedinin pati sesine cığlıklar atardık
Sonra çocukca gülüşler

Bazen kardeşimizin kıyafetlerine çullar doldurur,
bebek yapar, yolda gezinirdik.
Saf kalpli fadime teyze bağırırdı arkamızdan,
Çocuğu düşüreceksiniz diye.

Bazen komşuya giderdik,
Bütün kardeşler birleşmiş,
birtas ayrana ekmek doğramış kaşıklıyorlar,
Bizde otururduk hiç yememiş gibi.
Annem kızardı evde yoğurt yemiyor,
Komşuda ayran kaşıklıyorsunuz diye.
Ne bileyim orda daha tatlı oluyordu sanki.

Artık büyüyorduk,
Elektirik çokdan gelmişti köye.
İpek halılar dokurduk on sırası bir santim.
Kanki olmuştuk Asiye ile,
Bir gece ben onda birgece o bende kalırdı
İkimizdede erkek kardeş yoktu.

Hele evde kimse yoksa
Köyün ileri gelenlerinin taklıtlerini yapar gülüşürdük.
Bazende hikayeler anlatır kasete çekerdik.
Muzurluk buya,
Kandırırdık bazen havva teyzeyi
Radyoda hikaye anlatılıyor diye.

Bir gece Asiyelerden bize geldik yatmaya
Annem uyku sersemliğiyle bizimle konuştuğunu farketmemiş
Dış odaya bakmak aklına bile gelmemiş
Koşmuş Hanife teyzeye kızlar sizdemi?
Yok demişler beraberce size gittiler.
Eyvahlar olsun bu kızlar bizdede yok,kaçtılar.

O an düşünememişler her halde
Nasıl kıyardık biz onlara
Hiç bir sevda sile bilirmiydi onları!

Yokmuydu sevdamızı çekenler!vardı tabi.
Taşları,ağaçları kazıyıp ismimizi yazarlardı
Gece sabaha kadar volta atarlardı iki ev arasında.
ve yazamadığım bir çok şey....
Ama yoktiki bizde o düşünce
Yaş on yedide olsa çocuk gibiydik
Gece on ikiye kadar yakar topu oynardık
Annem kızardı kızım millet söz edecek diye
Hiç umrumuzda bile değildi
Biz onların başını eğecek birşey yapmamaya çoktar kararlıydık
Kime ne başkasından

Hele kış gelip kar yağınca keyfimize diyecek yoktu
Samanları bir çuvala doldurup,altınada gübre cuvalı
Kayak yapardık.
Tarlalar ulu dağdı bize
Babam kızım siz delisiniz derdi
Hadi inerken kayıyorsunuz ya çıkarken?
Ne farkederdi ki çıkarkende taşıyorduk
Henüz on yedi idi yaş
Damarlardaki kan deli akıyordu yorulmak ne gezer
Köye gelen yeni gelinler gıpdayla bizi izlerlerdi
Onlarda belki küçüktü ama adı gelindi

Dört kızın üçüncüsüydüm
Erkek kardeş olmayınca birazda erkekceydim
Babamla evimizin betonunu atardık tuğlalarını örerdik
Babam şakiri tut kızım duvar düzmü derdi

Tek hastalığım cimbomdu,iple çekerdim hafta sonunu
Bütün maçlar dinnenecek puan cetveli öğrenilecekti
Bu sene kim lider olacaktı?kim ligten düşecekti?
Aslan tarih yazıyordu yine
Annem sen yannış doğmuşsun diyordu
Benim sevdamda bu idi işte

Düşünüp iyiki orda yaşamışım diyorum
Şimdi İstanbul dört duvar,çocuklar mahküm.
Aileler televizyon girdabında
Yüzler sirke sarayı
İnsanlar kendisiyle kavgalı
Ekmek kavgası bitmiş,
Herkes pastanın bütününde
Niye yazdın bunları derseniz
Ne bileyim işte!..