...yol tutan ağaçlar ve gölgelerindeki gaye rüzgara doğru gidip gelen râm olan köküne gölge kökü saf tutan taşlar kadar toprağa girift bir yüzü bir tersi toprağın bir gözü ceset açmakta tomurcuklanıp biz öldü bilirken yaşamakta yol incelip kopmakta hatta incinen sırat bir yüzü tanrının yüzümde göğümde alâmet yağmur gölgeler ıslanacak şimdi ıslanıp ağırlaşacak rengleri ağla ağla bir sızıyla yağmuru iade edecekler göğe bir taş kırılacak kırmayı bırakıp sadece kırılacak sonunda ve tanrı affedecek gölgeleri |
Bu şiirde de "gölge" vardı, nefisti
sizin şiire geldim "gölgeler"
çok sevdim kaleminizi de
arada online isimlere bakıp yeni sayfalar keşfetmek ne güzel
çok duru
fazlaca en ufak bir söz yok
TEBRİĞİMLE MONO.
Nebiha Muradî tarafından 12/12/2011 8:10:21 PM zamanında düzenlenmiştir.