Bir zamanlar en iyi ben anlardım
Bu sevdanın dilinden
Şimdi ise yine bir ben çekerim
Ne çekersem ayrılığın elinden

Oysa benim noksanım değildi sensiz olmak
Bu ayrılığa faturayı kesen ben değildim
Sen tutuşan sevdaydın gözbebeğimde
Sen en güzel gülüştün dudaklarımda
Sen bitmez tükenmez tutkuydun bakışlarımda

İnan benim noksanım değil sensiz olmak
Bu ayrılığa faturayı kesen ben değilim

Ne yaptıysam sevgim çaresizliğimi yenmedi
Geri kalan ömrüm yokluğun mafyasına
Haraç olarak ödendi
Şimdi çırpınmaya görsün yüreğimdeki
Akmaya dursun gözlerimdeki
Kesip geçer can damarlarımı
Kesip geçer de tek başıma eğreti bırakıverir hayatla
Öyle koyar ki sensizlik öyle vurur ki hasretin

Sen yanışım sen yıkılışım sen yok oluşum
Sen hayata son bakışım
Sensizliği bir isyan gibi davet ediyorum
Ve yokluğuna susarak baş kaldırıyorum

Çünkü bu anlatılır bir şey değil
Sensizliğin tarifi yok
Hani can pazarına düşer ya insan
Hani ecel müşteridir cana
Hani ölüm namussuzu gezer ya damarlarında
İşte öyle bir şey sensizlik adı neyse

Görmedim bu ömrün hayrını
Senden sonra desem yalan değil
Çünkü bir sendin gerçek olan bir sendin vazgeçilmez
Sen umuda ettiğim yeminlerin en kutlusu
Susan konuşan dağlarımıza ne oldu
Ne oldu o büyülü efsunlu gecelerimize
Bir sevda taşırdık yürekte
Bin bir sevda olurduk yan yana geldiğimizde

Şimdi o umut dolu yarınları söküp attım yüreğimden
Bir nefeste yarılar geçerim şu ömrü
Bir nefeste kendimi öldüresiye
Yokluğun bütün kahrım yokluğun zindanım

Sen yanışım sen yıkılışım sen yok oluşum
Sen hayata son bakışım
Sensizliği bir isyan gibi davet ediyorum
Ve yokluğuna susarak baş kaldırıyorum
Çünkü bu anlatılır bir şey değil
Sensizliğin tarifi yok

Hani çıldıran özlemlerden idam mangaları kurulur da
Kurşuna dizilirsin ya
Hani gözyaşlarından çaresizliğin ipiyle
Yokluğun darağacına asılırsın ya
Hani ayakların sallanır kalır boşlukta
Hani can bedenden uçunca
İşte öyle bir şey sensizlik adı neyse


Yurdagül ÖZAY