SEN İSTANBUL OL
Işıkları kapa sevdiğim, son şiirimi okuyorum
............. SEN İSTANBUL OL .............. Şimdi sen küf kokan ömrüme, Bir bahar tazeliği ile düşen son cemrelerdesin Öyle uzak ve kudretlisin ki Sen, ,,,,,,,, sen İstanbul’sun ve gece karanlığında ,,,,,, boğaz içini seyretmek gibisin KAlbimin varoşlarına Şeftali çiçeği kokan sessizliğin ile gelirsin Oturursun yüreğimin üstüne Arkada eskilerden bir taş plak çalar Şimdi uzaklardasın diye başlar Zeki Müren Sen, mey yapıp yudumlarken acılarını, umutsuzluklarını ve ben seni Seyrederim İstanbul, Işıkları kapanır yüreğimin birden bire Gözlerin dalar bakışlarıma, Yakamozla yıkanan göz yaşım gibi Işıl ışıl olurken yüreğim, Sen İstanbul olursun Gece karanlığında ki gözlerin, yıldızları yutmuş marmara gibi dururken yunuslar geçer boğazın serin sularından Hasret yüklü vapurlar yol alır kıyılarından Telaşa düşer martıların, Kız kulesi ağlarken yalnızlığına Balıkçılar ağlarından toplar gözyaşlarını, Ey sen sevgilim,..... İstanbul hayallerimin şehri Kalabalıklarda kaybolan yalnızlığım, Gözlerinde umutlarımı aradığım sevdam Karanlıkta dinlediğim taş plağım Uğruna ömrümü feda ettiğim Son sevdam Sen ey Şehr-i İstanbul Sevdalarımın kalabalıklara gömüldüğü unutulmaz ŞEHRİM ................. |