Benim mevsimimdi sonbahar
Hiç tomurcuk açmadı rüyalarım
Hiçbir damlam inmedi bahar çiçeklerine
Düşen yaprakları kovalayan
Rüzgar olduk hep tüm ıslaklığımızla
Belki kokumuz sarmadı dörtbir yanı
Koşturamadık çimlere çocuklarımızı
Ama bizim de sararmış hüznümüz vardı
Vardı işte bizim de peşinden koştuklarımız
Güneşle değil de
Yağmurla doğan günlerimiz vardı bizim
Hep ıslak hep hüzün hep sarımsı
Doyamadım yeşile ...Çok sevsem de yeşili
Kavuşamadım bir türlü;
Yeşil gözede ,bahara da...

Hocam ben hep sonbahar oldum
Kırılan dallarım vardı
Yeşermeye umut bağlamış köklerim
Gönlüme ektiğim fidanlarım vardı benim
Ama dedim ya hocam ben hep sonbahar oldum.
Yeşertemedim ,dallandıramadım,bakamadım,sevemedim...

Sonbahar bendim be hocam ;
Gündüzü ile gecesi arasındaki sıcaklık farkı gibi
Dengesiz bir o kadar da sıkıcıydım
Rengim yoktu bir keren benim iç açan
Hep hüzün hep ıslak mı olur bu gönül ?

Dedim ya hocam sonbahar benim be hocam,
Çok bekledim uzun kış gecelerini
Ama hiç bahar bana güneşle gelmedi
Olsun! Ben yağmuru da sevdim be hocam
Ben ıslanmayıda sevdim be hocam

Hocam hocam dedim de
Kim derseniz ?
Az önce tanıştım yazarken yanımdaydı
Şimdi o da gitti yaz sonu turnaları gibi
Yine ben ,düşen yapraklarım ve düşlerim ve .. ve onla...

Sonbahar,sonbahar ...
Sen hiç gitme,gitme ki
Kışının beyazın da
Baharın yeşilin de
Görmesinler bizi hep
Ipa ıslak ...