Cemreler Düşer Ruhuma Mücerret Ben Üryan Yanarım
cemreler düşer ruhuma
mücerret ben üryan yanarım devam/sızım ey! kıskanç sevdalar dolaşır yamaçlarımda hüsran görür gözlerim zaman yanıyor ay düşüyor geceme gölgem karanlık yağmur yüklü bir bulut dolanır göğümde katre katre dökülüyor ruhumdan ışık el açıp yalvarsam diyorum ummanından bir damla sunar mı bana? nur hüzmeleri dağılır gözlerimin renginden canân olduğum günden beri can’ına hicap düşüyor al al oluyor çehrem canân/sızım ey! ufak bir tipiydi ufkumda başlayıp gittikçe büyüyen yağış fırtınalar koparken ruhumda kavgalar alevlenir tecelli midir bu yazgı zillete düşer bakışımın avazı deşifre olmuş sözler dillerde mürailer okur hatmeder illet hallere bürünür şekli şemali aslında ne anlar ne dinler yok ki kemâl’i kaç mektup yazdım yazmaz kalemimle çöllere can gelir gelmez ki cevap cevap/sızım ey! aşk ülkesinde yaşayan bilir gözbebeklerinde büyür aşk’ın iklimi kurak mevsimlerle çölleşir seraplarla sevinir bakış yağmurlar döver camları senin yokluğun düşer baktığım da sokak ıssız aşk/sızım ey! diyar diyar gurbette misin? duman duman efkâr dolaşır başımda yoksa dönülmez seferde misin? lime lime ruhum tarumar yapma ey gözaydınlığım muhhabbet sun mahsun gönlüme güneş ol doğ ufkumdan yetiş karanlık seherlerime deva/sızım ey! tercüman kalem duygulara divane yazar sözler kuyumcu tezgahında paha biçilmiyor satırlarda bir hazine yatıyor yazan mestan yazdıran saki çömez hali katip olmuş buruk yüreği dolup dolup boşaltıyor yaz kalemim, kelâm bereketiyle ya nâr’a döner ya şiir’e şiir/sızım ey! /kavuşamayan aşklara matem yok, buluşturur kalem mezarda da olsa sevenleri/ Melek... |