DedemKaybetmemiştim hiç bu kadar canımdan daha iyi anlıyorum şimdi gidenin ardından yakılan ağıtları... Kaynağı içimin acısı gözyaşlarım olmadan ağlıyorum ilk defa Yanan ateş değil bedenler Azrail soğuğu ölümlerde Akmıyor durdu tüm saatler suya düşmüş zamanlarda Çıkarsam güneşe hüznümü kurutsam gözyaşlarıyla ıslanmış ömrümü Belki unutturursun bana ’’Onu’’ alıp hatırlattığın ölümü... Engin Çetin |