susmayacak bu deli yürek
-başlangıç-
kilit vurdu yürek sözlere durmadı gözler attı çığlıkları ipil ipil duymasan da sevginin sesini yüreğinde sevdim ölüm kıskandı yüreğimi bıraktı tutsaklığımın zincire vurulmuş canavarını ve yalana karıştı yalnızlık tükendi suslar yol aldı hayat nihayet kayboldu zaman aşkın kollarında artık bulaşıyor karanlığa şiirin alı yıldızlar dökülüyor gözlerimden susuyorum bir şarkı çalıyor gece kırmızı yağmuru gözlerime bağlıyorum kimi zaman aşık oluyorum yalnızlığa deliriyor bakışlarım korkuyorum karanlık basıyor yüreğimi gündüzlere kaçıyorum... kan kırmızı yazıyorum son sözü yüreğime batırıp ucunu dilimin susuyor kalemler içiyorum yalnızlığını sensizlik şarabı kadehimde -sondan bir önce- öpüşlerime değdi saflığı sensizliğimin sessizce ıslanıyorum koşuyor ardımdan anılarım bir adım var yarına ... gittikçe görünmez oluyor gelişler düşlere bir nokta koyup geçeklerle dansa dururken alı solmuş gülün dikeni şimdi benim dilimde -ve son- kapanıyor ağır ağır perde! son bir alkış sesi takılı perdeye benim o son bakış gözlerinde bilerek gizleniyor susuşlarım sessizliğe bırakın! söyleyeceğim düşecek dilimden aldırmadan kimseye ve durmaksızın sonu hiçkimseye bırakmayacağım dinle! s e n i h â l â s e v i y o r u m ... -sonun sonu- yaşamak neden böylesi ağır geliyor ıssız ve ayaz günlerin kollarında atilla güler |
sonda yine bir siir :)
muhtesem ...
sevgiyi hissetiren yureginize.. kaleminize tesekkurlerimle
.......