Kal(k)
Kalk gidelim,
toparlama bırak dağınık kalsın kederin Saçlarını topla sadece dağılsın diye rüzgarda tellerin Kalk gidelim, Ses etme çıt çıkmasın yakalanırız yoksa, Kaçarken sana, mahkum edilir dillerim, gitmelerim... Kalk gidelim, bir gemi yanaşır limana içinde insan dolusu hayallerim, hayallerin... Düdüğü çaldı bak gidenin, gitti gidecek, hadi koş soluğunda nefesim... Kalk gidelim, nereye olduğunu dahi bilmeden, zira ukalasını sevmem gitmelerin... Kalk gidelim, gidesi gelmiş dökülmüş sana içi boş aşağı devrik cümlelerin... dökülür beyaza çalmadan perçemlerin, dökülür ıslaklığına yağmurun kuru pınarlı gözlerin dökülür senden geriye bekleyişlerim dökülür yüzüm eline, Tut ısıt üşümesin, yüzüme çal ellerin... Kalk gidelim, aniden olursa gitmeler, fıkarayken el kapısında sana zengin olur sevmelerim. ... Kalk gidelim... ... Kalk... ... Kal. Engin Çetin |
durdum ve düşündüm...
kutlarım kalemi
saygıyla...