Bu Şehir İkimize Fazla!
Bana bir bakışın vardı
Yüreğimdeki sabır taşı yandı Her bir yanım aşka bulandı Ve ben daha fazla aşka Bulanmadan gidiyorum Bu gece düşlerinden Sen beni düşünme Hiç ses çıkarmam Bana yakışanı yaptım İçimdeki seni serpiyorum Karış, karış bedenimden Hatta kin besleyen yüreğimden Feryadı-ı figanlara bulaşmam Her zamanki gibi Kendi içimde ağlamam Sen çeke, çeke Ayağına dolaşmam Vedanın sonu var Artık devamını yaşamam Sen aşk-a çelme Taktın bile, bile Sevseydin yarınlarımıza Kast etmezdin böyle Gidiyorum zamanı geldi Bensiz kal bir köşede Meçhul bir seven olarak Yaz beni! Herkesin geçtiği yerlere Bak hep! Utan! Bir aşkın katili olma! Vasfınla yaşa! Gurur duy içindeki düşüncelerle! Yalanlarınla! Bu cinayetten sonra! Gelme sakın! Fail bir katil olarak yaşa! Beceremedim de Ben aşkımızın katiliyim de Seviyorum dedim ama sevmedim de Yaz kadın Yaz beni Karış, karış Satır, satır Ben gencecik bir adamın Geleceğini karartım diye Umutlarını hiçe saydım diye Sevmiyordum de sevmiyordum! Sadece içindeki bana tutuldum de! Koca bir aşk-ı mahvettim de! Sen varsın diye İstanbul’a veda ediyorum Her yer sen kokuyor Herkes sen bakıyor Sana susamışım Sana kanmışım Kendi, kendime avunmuşum Zamanı geldi Ardıma bakmadan İçimdeki benliğime Kavuşuyorum Seni ömür boyu Affetmiyorum... Kalan bedbaht hayatında sana sadece gülüyorum... Kokunu, nefesini Hatıralarını ve senle başlayan Senle biten her şeyi Sana iade ediyorum... Bu şehirden gidiyorum Sen olmayan bir şehre Sen bakmayan gözlere Ve sen kokmayan yarınlarıma... Bu şehir ikimize fazla! Lokman Bekler. |