Ötesi Hüzün- Ötesini görmeye, ne göz yeter; ne yürek. - Kaldırıp ellerimi aşk diye yakarışım İsmini bedduayla anmanın ötesiymiş. Ettiğim her yeminden sana pay çıkarışım Dumansız bir alevle yanmanın ötesiymiş. Meğer sevda denen suç, aşk için ömrü yakıp Yorulmuş hülyaların suskun gizine akıp, Resmini gözlerimle yapayalnız bırakıp Gördüğüm düşü gerçek sanmanın ötesiymiş. Yara almış gönlümü teselliye yar etmek Hasrete mahkum olmuş ömre ahuzar etmek Maziden miras kalan hüsranı inkar etmek Duyduğum yalanlara kanmanın ötesiymiş. Oysa sessizce dalıp bir peri masalına Elele binmek varmış umudun aşk salına. Ama sevda, bir gülün tomurcuksuz dalına Hercai bülbül gibi konmanın ötesiymiş. Şimdi sensiz her günü özleminle çarparak Vuslatı düşlüyorum, hüzne kanat çırparak. Anladım ki yokluğun, güneşe göz kırparak Sahranın ortasında donmanın ötesiymiş. 07.05.2007 Avcılar |