Sen Yokken
Toz pembe hayaller kurduğum bu şehirde kaybettim seni
Yağmurlar yağdı bu şehrin boş sokaklarına. Ve yine ben, Kaldırım taşlarından yastık, Yıldızlardan yorgan yaptım üşüyen yüreğime. Sen yokken... Dalgalarda sesini, Rüzgarlarda kokunu, Boş duvarlarda siluetini aradım günler boyu... Şiirlere seni anlattım uzayıp giden satırlarda Alfabeye dökülmemiş harflerle şarkılar yazdım, Uzayıp giden mektuplar postaladım yokluğuna Sırf ellerine değsin diye... Ama karardı düşler aniden Sensizlik çöktü odamın karanlığına... Avuçladım hemen senden artan gülüşleri Çekip gitme vaktiydi artık Ve ben son kez ıslandım gittiğin yağmurda, Elveda demek için aldığım son nefeste Öyle bir vurdu ki yokluğun, Sustu umudum.... |