Sabrım Kalmadı!
Feleğin cilvesinde
Peşkeş çektik iblisle Satırlar anlamsız geldi Sözler yetersiz bilendi Köşe, bucak kaçtın Ardında ne bıraktın? Zamanı geldi Sabır kalmadı Her şey anlamsız Yüreğim teselli olmadı Ezelden sevdim Bile, bile ölüm tahterevallisine ben bindim Zaman tünelinde kayboldum Üç beş nöbetlerine tutuldum Ben sadece seven âcizane bir kuldum Gül bahçesindeki son gül sendin bitti umudum Yarınlarıma bakmadım Bugünlerimi hiçe saydım Zaman, zaman tuttu sancıların İçimden seni atamadım Ara, ara yandım aşkın ile Kandırdın beni masum yüreğinle Sabote ettin vicdanını Kaybettin merhamet duygularını Berbat kâbuslarla uyandım Her bir köşede seni aradım Kokun sinmişti tenime Kokladım seni ölümüne Yorgun adımlarla koştum sana Hiç mecalim kalmadı baksana Hayalin başköşemde Seni istiyorum son nefesimde Gözlerim görmüyor dünyayı Çıkar at içimdeki saltanatını Yoruldum bırak inadı Artık sabrım kalmadı Lokman Bekler. |