Ağlayarak yazılan bir şiir,
Çoğu zaman ağlayarak okunmaz.
Duygular yoğun yaşanır belki ama,
Kimse yaşamadan anlayamaz.

(Bu şiir ağlaya ağlaya yazılmıştır)

Yanındamıdır ki şimdi ?
Yada kokusu burnumda tüten boynunda.
Sarı saçların dolanıyormudur şimdi o kolyeye ?
Yatarken çıkarıyormusun mesela ?
Yada odanın bir yerinde asılımı acaba?
Bakıp bakıp ağlarmısın ki ?
Nolur ağlama..
Ağla diye vermedim ben onu.
Birgün odanı karıştırdığında,
Onu benden aldığın gün gelip aklına,
Biraz tebessüm koksun silüetin diye verdim.
Mavi gözlerin deniz diye sevdim seni.
Akan bir nehir diye değil.
Ben sana aşık olmadım ki !
Ben doğayı sevdim.
Gözlerinin mavisi gökyüzünü mesela,
Yada saçlarının sarısındaki son bahar yapraklarını.
Pürüssüz gerdanın misali yolları,
Bakışların derinliğindeki ormanı.
Sen kokan yaylaları.
Gülüşlerin misali açan çiçekleri sevdim.
Ben seni değil,
Doğayı sevdim !
Ben seni değil,
Sana benzeyen herşeyi sevdim !
(Mustafa Kemal Yadigar)