SENSen, öyle bir yerindeydin ki hayatımın; Ne çok uzağındaydın, ne de çok yakınında. Orada olduğunu bilmekti, güzel olan. Hep orada olacağını bilmekti, belki de… Yaşayamayacağımı bilmenin kabulüydün. Gidemeyeceğimi bilmektin, belki de… Ben, seni varlığınla sığdırmıştım, Hayatımın en olmaz köşelerine. Olmandı, mutluluğum. Ne daha fazlaydın, Ne de bir eksik… Bilirdim ki; Sen, vardın… Şimdi; Tenim, dokunmuşken; tenine Elim, gezinmişken; yüzünde Ve Seni yaşamışken; en özelimde, En güzelimde Hangi yüzle Ve Hangi yürekle Dostumsun diyeceğim sana Yine de? …/… Sen, Öyle bir sevgiydin ki; Sen, Rağmen’din Sen, İçin’din Sen, Bana rağmen, Benim içindin… Eser Akpınar 20.11.2011 İzmir |
Öyle bir sevgiydin ki;
Sen,
Rağmen’din
Sen,
İçin’din
Sen,
Bana rağmen,
Benim içindin…
Finali müthiş olmuş,yüreğinize sağlık yazmaya devam..