"işte âlemin hali
Varoluşundan beri insanlığın medeniyet canavarlığıyla
Doğaya kendi dengesinde yaşama hakkı verilmemiş
Demokrasi adı altında
Mazlumlara yaşama hakkı tanınmamıştır

Gözlerimizin önünde tükenirken gökkuşağı renkler
Güneşe medeniyetin kara lekesi düşüyor…"

Dinçer Demirel


Gonlunuze bereket, kendini oylece ifade etti
siirdi...

Hisseden, hissettiren sair yureginize saygi ile


Tebrikler
.

İşte âlemin hali
Varoluşundan beri insanlığın medeniyet canavarlığıyla
Doğaya kendi dengesinde yaşama hakkı verilmemiş
Demokrasi adı altında
Mazlumlara yaşama hakkı tanınmamıştır

Gözlerimizin önünde tükenirken gökkuşağı renkler
Güneşe medeniyetin kara lekesi düşüyor…

Tebrikler Kalem Dost...

Güneşe Medeniyetin Kara Lekesi Düşüyor…

Gökyüzünde mavilere özlemdir duyulan,
Doğa medeniyetin vurdumduymazlığında

Gözlerimizin önünde tükenirken gökkuşağı renkler
Nereye vuracak güneşin aydınlığı
Hangi sabahları ısıtacak soluk ışıkları,

/ Heyhat Güneşe Medeniyetin Kara Lekesi Düşüyor…/

Gökyüzünde mavilere özlemdir duyulan,
Doğa medeniyetin vurdumduymazlığında

Gözlerimizin önünde tükenirken gökkuşağı renkler
Nereye vuracak güneşin aydınlığı
Hangi sabahları ısıtacak soluk ışıkları,

/ Eyvah Güneşe medeniyetin kara lekesi düşüyor… /

Yeryüzünde toprağın kokusu
Toprakta yağmurun bereketi
Maviler sevginin sıcaklığı
Yeşiller canlının barınağı
Sular yaşamın kaynağı,
Medeni teknoloji canavarı hepsinin düşmanı

Sabaha doğan güneşi gördüm,
Can saçan ışıklarına karamsarlık hâkim olmuş,
Yitirmiş parıldayan canlılığını,
Uzaklaşmış benliğinden
Soluklaşmış benzi
Güneş üşüyor
Güneş titriyor,

/Eyvah can çekişiyor sabahlara aydınlık saçan canlıya can katan ışıklar… /

Toprağa bereket sunan
Yağmurlara gebe bulutların gökyüzünde ki süzülüşünü gördüm
Kapılmış serseri rüzgârların oynak cazibesine
Hangi memleketlere akıp gidecek
Hangi şehirlere varacak
Hangi uzak köylere bereket sunacak,

Her yağmur damlası toprağın kokusunu duyacak benliğinde.
Toprağın her zerresi suyu okşayacak elleriyle

Bulutlar ağlayacak,
Toprak coşacak,
İnsanoğlunun vahşetinin olmadığı yerlerde,
Âlem bereket bulacak

Toprağın her zerresi buluşacak bulutların gözyaşlarıyla
Kucaklaşacak yağmurlarla,
Tohumlar oynaşacak damlalarla,
Filizler bin bir umutlarla Güneşe baş uzatacak
Âlemi mutluluk saracak,

Medeni teknolojinin olduğu her yerde
Toprak insanoğlunun zalim ayakları altında ezilmiştir.

Kulakları tırmalayan sesler duyulur
Yeşillenmiş toprak allak bullak olur
Mavileri toz duman bulutu
Suları çamur deryası kaplar
Gökyüzüne ucube beton kollar yükselir
Çelik parmaklar güneşe hançer gibi uzanır

Bu katliamda daha kaç gövde toprağa düşecek
Kaç körpe fidanın umudu yitip gidecek

Sevinçler bir anda ağıtlara
Mutluluklar karamsarlığa dönüşecek
Toprak yasa bürünecek
Bulutlar gözyaşlarını dökecek
Issız dağlarda rüzgârların sessiz ağıtları yankılanacak

Gökyüzünün maviliği benliğini kaybediyor
Güneşe medeniyetin kara lekesi düşüyor...

Teknoloji gelişiminin eşliğinde kuşlar korkuyla kanat çırpıyorlar
Medeniyetin kirliliğinde sularda ki balıklar havasızlıktan boğuluyorlar
Doğada ki en vahşi, en yırtıcı hayvan bile
Ben şu insanoğlundan daha insaflıyım diye kendiyle gururlanıyor,

Bakmayın adımızın insan olduğuna,
Sakın aldanmayın insanlığın medeniyet masumiyetine
O insanlık ki
Aslanlara, çakallara, sırtlanlara, akbabalara taş çıkarırcasına
Varoluşundan beri medeniyet masumiyetinin altında ne canavarlıklar yapmıştır
O insanlık ki
Var oluşundan bu yana demokrasi maskesi altında ne kanlar akıtmıştır.
O insanlık ki
Teknoloji ve sanayi gelişimi sürecinde nice doğa katliamlarına imzasını atmıştır.

Bakın ayaklarınızın altında ki toprağa
Koklayın toprağın kokusunu
Dinleyin toprağın sesini
Kulak verin toprağın fısıltısına,
Bakın varoluşundan bu yana nice acı öyküler anlatacaktır.

Güneşe baş uzatan filizin ocağından ninni sesleri gelir
Bebek dünyaya gözlerini açmıştır
Sevinçler içinde mutludur doğa
Kara toprağa düşen fidanın ocağından ağıt sesleri yükselir
Genç yiğidim toprağa düşmüştür,
Üzüntüler içerisinde yastadır doğa

Âlemin kısır döngüsünde
Bir ocakta ninnilerle sabah olurken
Bir ocağa ağıtlarla gecenin kör karanlığı düşüyor,

İşte âlemin hali
Varoluşundan beri insanlığın medeniyet canavarlığıyla
Doğaya kendi dengesinde yaşama hakkı verilmemiş
Demokrasi adı altında
Mazlumlara yaşama hakkı tanınmamıştır

Gözlerimizin önünde tükenirken gökkuşağı renkler
Güneşe medeniyetin kara lekesi düşüyor…

Dinçer Demirel.

İnsan oğlu yaşadığı dünyayı kendi elleriyle yok ediyor.Belki kıyamette böyle kopacak yine insanın elinden projesi güzel bir şiir, şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.