Kim...
Kim...
Karanlık gecelerin koynundayım Gökyüzünde hüzün bulutları Gecenin karanlığında benliğini yitirmiş maviler Karanlığın derinliğine gömülmüş yalnızlığım Yitip giden umutlar Zamanın hangi devrinde Yâda zamanın hangi mevsiminde Yoksa anıların sisli derinliğinde mi? Bir türlü çözemiyorum Kayıpların girdabında boğuluyorum Gölgem bir adım arkadayken Şimdi önümde uzayıp giden kocaman bir yalnızlık Aranıp duruyorum Gölgemle yalnızlığım arasında Ama ne seni Nede kendimi Bulamıyorum Galiba hazandan kalma bir mevsimde Ve kelimelerin tükendiği bir anda Yazmışlar hasreti Sorgusuz, sualsiz Adına da kader demişler Seven nerede Sevgili nerede Bilemiyorum Bir tükenişlik var Tükenişte olan Mevsimler değil Zaman hiç değil Öyleyse tükenişin girdabında ki kim… Ne vakit zamansız Nede zaman mevsimsiz Puslar ortasında ki her şey izsiz Vuslatı hiç sorma Artık vuslat belirsiz Sakın anlamsız sanma Arkada veya önde uzayıp giden gölgeleri Arkamızda kalan gölgeler hatıralar Önümüzde uzayıp gidenler hasret Şimdi söyle sevgili İki gölge arasında sıkışıp kalan kim… Dinçer Demirel |
Gölgem bir adım arkadayken
Şimdi önümde uzayıp giden kocaman bir yalnızlık
Hiç bir kimse yanlız değildir.Sevgili ustad mükemmel şiirinizi kutlarım...