Yağmur ki damla damla akıyorken yaprakta
Gövdeye yürüyen su, çiçeğine can katar
Ey oğul! Mezar denen şu kabarmış toprakta
Babana baba olmuş büyük bir adam yatar

Allah ne istemişse yarattığı her kuldan
Hepsini de öğrendim bu mert civan yoksuldan
Asla geri dönmezdi doğru bildiği yoldan
Düşünerek konuşur sözü özünde tartar

Hep kendi doğrusunda aldı götürdü bizi
Yanlışa çare oldu söylediği her sözü
Haramı görmüyordu helale bakan gözü
Her işe karışırdı bizim manevi muhtar

Ey oğul! Babanı bil, dedeni atanı bil
Senin özgürlüğüne can verip yatanı bil
Bayrağı vatanı bil, vatanı satanı bil
Göz yumduğun dikenler dönüp eline batar

Çuvalcı Kadir oğlu Mustafa Coşar’dı o
Her gün alın teriyle ekmeğe koşardı o
Coşari’nin gönlüne sığmazdı taşardı o
Bu gördüğün mezarda benim yüreğim atar

İbrahim COŞAR