Gönlümün Sultanı
Sen ki çocuk gülüşlerimin müsebbibi
Sen ki geçmiş özlemimin masum nefesi Neredesin Şimdi bir hüzün çöktü şu menzilimdeki Karlı dağlar yüceliğinde Öyle bir bekleyiş ki benimkisi ümitsizlik içinde Sığınıyorum o çocuk öpüşlerine Arzuluyorum Özlüyorum yalnızım şu koskoca şehirde Neredesin Bir ses ver sessizliğin kara deliğinden Kulaklarım çınlasın beni andı diyeyim iç geçireyim Sonra süzülsün usul usul hüzün damlaları yüreğimden Gözlerim çağlasın matemli gecenin renginde Çeşm-i siyahım derdin ya Gönlümün sultanı Çeşm-i giryan oldu yokluğunda göremedin Geceyi kıskandıran dediğin gözlerimin hüznünü Of Of ki ne of Yine almışım kalemi gecenin içinde Yine şiirlerim sana düşmüş şair yüreklim Hasretim sözlerine Yine deli gönlüm dertli vuruyor mızrabı bestesiz güftelere Neredesin şiirimin nakaratı Nerede Özledim özlemim şimdi bir başka Gönlümün sultanı Neredeysen gel yüreğim hasretinle çok hasta Yokluğun bir başka eziyor Paralıyor Çok yalnızım Hani o gecenin örtü olduğu saatlerde an duruyor geçmiyor zaman Olmuyor sabah Doğmuyor güneş Yoksun ya Bende yokum Gün uykusuzken sabaha Neredesin Çocuk yanım bak, ben sensizlik âleminde çocukluğumdan mutluluk çaldım Teselli olmuyor be inan olmuyor çocuk kalamadım Ama Yoksun diye çocuklar gibi zır zır ağladım Ya İşte öyle çocukluğumdan kalan tek tesellim gözyaşlarım Yıllarca sakladım Ama artık bıraktım Dideler giryan Sineler püryan Gönlümün sultanı medet el âmân //Tutsak değil artık gözyaşlarım azat olmuş seller gibi çağlıyor// Melek... |