Hikâye Bitti!
Gece lambası başucumda
Ben titrek ellerimle seni yazarken satırlarıma Henüz dertlerim çıkmamıştı gün ışığına Son yazdığım satırlar takıldı kafama. Tekrar, tekrar okudum ve emin oldum Ellerim başka yazıyordu seni Kalbim bambaşka söylüyordu Yüreğimdeki yerini... Ellerim seni seviyoruma gitti Kalbim nefrete büründü Çünkü kalbimdeki sen çoktan ölmüştü İşte o vakit dertlerim gün ışığına çıktı. Sabah olmuştu önce kuru ayaz, sonra bir fırtına Gözlerimden yaş mı aktı? Yoksa kalbim kan mı ağladı? Bilemedim Yağmur çiseleri gibiydin, seninle hiç baş edemedim. Ayaz bitti fırtına dindi Sen denen müptelâ! Son damlasına kadar çıktı gitti Her şey normale döndü. Farkına vardığım bir şey vardı Yazdığım tüm satırlar yerini Bembeyaz bomboş bir sayfaya bırakmıştı İşte o an hayata döndüğümün kanıtıydı. Sen denen hikâye bitti Artık benim için yaşama vakti İster şiir bil ister hikâye ya da roman Bu sana son ferman. 17.11.11 - Lokman Bekler |
güzel bir şiir ve anlatım finali ise muhteşem müsaadenizle
favori şiirlerime alıyorum kaleminize sağlık
Tebrikler ....