Aydınlık Sonrası
Öyle buz, öyle ayaz ki bu akşam etraf,
İlk defa dumandan çok buhar çıkarıyorum. Öyle tuz buz değil efkar İlk defa zıvanadan bu kadar çıkıyorum. Sür sende bu akşamın keyfini. Farkımız, ben sıcaktan çok ayazı seçtim. Şu ayaz olmasa, şu sessizliğin hafif uğultusu olmasa Dolmaz kağıtlar, kalemler anlamsız bakar. Hayellerim zarar yeriyor artık. Şu baş ucumda duran yastık, Düş kokuyor. Bir de ıslak, Belli ki geçmişi yadediyor, Emelleri kıskanarak. Kurtuluşu bulamıyorum, Anlamazlar, ulaşılmazlık değil bu. Öyle ahtlarım var ki içimde, Biri olsa, göz yaşımı esirgemeyeceğimi biliyorum. Bir fark daha, Sen bilmiyorsun. Sen, Öyle sıradan baktın ki, Bu yoldaki yüzlerce çakıldan farksızım oldum. Benim farkımda bu olsun, Farksızlık. Anlamadığım, hiç bir eylem hatırlamıyorum ki Herkes olayım. Bence git rüzgar, Bu pencere önünde durma daha. Bence git rüzgar, Sende katılma bu dumana Sende... Olma ben kadar titrek, Ve yoksun afitapdan... |