Eskiden kalma alışkanlıkla Kırık dökük penceremde umudumu gözlerken Kaç hazan eskitti ömrüm… Kederli çizgileriyle, Yarım asra meydan okuyan Zaman yorgunu tenimde.
Kaç bahar gizlendi Gündelik sevdaların pembe çiçekli bohçalarında Ve daha kaç kez… Kaç kez söyle… Kaç güz dökülecek Yürek kenarlarıma, hazan çalığı yapraklar.
Dondurur mu hasretimi Gümbür gümbür gelirken Buzdan soluklu asker duruşlu Kasım Unutturur mu sevmeyi? Yüreği katılaşmış gaddar hükümdar gibi.
Nihayetinde Hislerimin sararan iklimlerinde Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor. İflahı kesilmiş, yarı paslı kör bıçakla Sarhoş naralarında raks ederken Şırası gamlı akan Bütün üzüm tanelerinde.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
_BAĞ BOZUMU_ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
_BAĞ BOZUMU_ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Nihayetinde Hislerimin sararan iklimlerinde Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor. İflahı kesilmiş, yarı paslı kör bıçakla Sarhoş naralarında raks ederken Şırası gamlı akan Bütün üzüm tanelerinde.
Sen bana yaşatırken zakkum gibi sevdayı, Ben gözlerine bakar, karlar gibi erirdim. Zindan etsen de her gün, bana yalan dünyayı, Gülüşüne gülerek dünyaları verirdim. Beni sen taşa diksen, sevginle güverirdim.
Hayal penceresinde yüzünü seyrederim, Uykunun kucağında, ben hep sana giderim, Şu yanası kalbinde hiç olmadı mı yerim? Bana bir kere gülsen, dünyaları verirdim, Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Neler neler yaşadık, maziye sor söylesin, Yüreğimle oynayan, aldandığım hilesin, Kime ne söyleyeyim, sen her zaman böylesin, Bir kere gülsen bana, dünyaları verirdim, Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Seninle yazılmamış alnıma kara yazım, Sensizliğe haykırdım, sensizliğe avazım, Ayazda, boranlarda gönlüme gelmez yazım, Bana bir kere gülsen, dünyaları verirdim, Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Çırılçıplak kalbimin aşiyanı, gülzarı, Gül değil mi bülbülü ağlatan zarı zarı? Öldürdüğün ruhumun olmuyorsun mezarı, Bana bir kere gelsen, dünyaları verirdim, Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Yakıp kavurdun beni, oh ne güzel ne ala! Kadir kıymet bilmedin, seni gidi ukala! Kopardın tüm ipleri, gözüm seyrinde hala, Gülseydin bana bir kez, dünyaları verirdim, Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Ümit’im Züleyha’nın, gönlünün Yusuf’uyum, Ben sevda çöllerinin çilekeş mensubuyum, Tatlı rüyalarının en derin uykusuyum, Bir kez bana gülseydin, dünyaları verirdim, Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
duygular isyanda güzel akmış dost kutlar sevgiler sunarım...
Nihayetinde Hislerimin sararan iklimlerinde Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor. İflahı kesilmiş, yarı paslı kör bıçakla Sarhoş naralarında raks ederken Şırası gamlı akan Bütün üzüm tanelerinde.
Değil mi? Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor.
Çok güzel ve anlamlıydı şiiriniz. Tebrik ediyorum. Saygı ve selamlarımla.
Nihayetinde Hislerimin sararan iklimlerinde Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor. İflahı kesilmiş, yarı paslı kör bıçakla Sarhoş naralarında raks ederken Şırası yaslı akan Bütün üzüm tanelerinde.
Hislerimin sararan iklimlerinde
Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor.
İflahı kesilmiş, yarı paslı kör bıçakla
Sarhoş naralarında raks ederken
Şırası gamlı akan
Bütün üzüm tanelerinde.
Değil mi?
Değil mi bir bağ bozumu daha yaşanıyor.
emeğine nefesine saglık..dost kalem..kutladım saygımla