Bir nefeslik duman...
sessizce yaklaştı gece
sessiz ve yalnızdı ay yıldızlar bir düş gördü en güzelinden aydı umudun bir rengi vardı ne mavi ne yeşil umuttu işte okyanus kadar deli köpük çöl kadar kumdu bir renkti öylesine sevdi sadece sevdi sıcacık bakan bir çift vefa yoksunu ne buzdu ne ateş bir çift gözdü kandı elleri vardı her sözün tuttu ve inandı bir düştü hepsi uyanamadan kayboldu dehlizinde kırık dökük kanatlar kaldı sonbahardan kışın başlangıcına ne ilkti ne son birilerine sıcacık kalpti yandı bir bardak suydu tamda susamışken içti bir yıldızdı gece en kuzeyinden şimalin sağ kolu adsız olanların sevdası ne tatlı ne acı anıydı her biri kaydı suskun olmanın asaleti midir? sesli olmanın çığlığı gidilemeyen yoldu ertelenen ummanı yaşayan her bir canlı ya düşen beklemek Eyüp’tü ışığın aydınlattığı kadar dı sözün alabildiği anlam gözün gördüğü kısmı buzdan adamlardı suskunluk ya şiirler adsız çığlık tı sigaradan alınan bir nefeslik zehir ya tamamı gönüllü ziftlenmek hayatı sessizlik ses verir misiniz? yoksa susmanın asaletimidir susuz karaya vuran gecenin dalgaları..... |
şiiriniz için sizi kutluyor ve başarılı çalışmalarınızın devamını diliyorum.