Bir Hayat ki..
Bir hayat ki zoraki geçti .
Yazılacak onca şey varken, yazmaya değer görülmeyen yıllar.. Ruhumuzu kasıp kavuran fırtınalar sadece içimiz de yaşandı, hiç kimseler duymadan aslında toz, dumandı herşey.. Dışardan bakınca güllük gülüstanlık görülen, oysa hazan mevsimiydi; Hergün ölüyorduk, birbirimize baktıkca.. Bizi bağlayan hiç bir şey yokken, bir yemine sadık kalıp zorunlu zincirlenen bedenler çürüyordu.. İşte şimdi, yeminlerin hükmü kalmadı.. Aylardan hazan, mevsiminin sararıp düşen yapraklarını, kırılan dalları, toplamayı imkansız kılan, neydi deseler anlatacak gücüm yok.. Oysa içim dolu, dilimdeki mühürlenmiş kelimeleri bir açsam, kırk yılın birikmişleri toprağa serpsem çayır, çimen olur.. Adanmış bir ömür, değdi mi? Bu sorunun cevabını, dipsiz kuyulara atmışcasına bir cevap bulamıyorum.. Hayıflanmak neye yarar ki artık, sadece bir söyleşiydi kendimle.. Her insan bir roman, bir hikaye, belkide başkaları tarafından okunmayan kilitli kutuydu.. Öğle anlar var ki, çözülüyor dilimde ki bağlı kelimeler, söylenmese de kalemi dillendiriyor.. Üstü kapaklı anlatılan duygular, bir hayatın özeti olup akıyor satırlara.. Bağırasım, damarım da ki kan gibi, akma kalem, mürekkebin kurusun demek geliyor içimden.. Oysa içime sığdıramadığım duygular saçılıp savrulan..Gönül mahsenin de küf kokulu yeşile çalan, hatırlandıkca acıtan.. Kimisi toprak kokan acılar.. Bir melodi`nin notaları çalıyor, onca yıl saklanmış heceleri, her nota, ok olup saplanıyor yüreğime.. San ki bir ezgiye bağlı yeminli kelimeler, taşıyor yatağına sığmayan nehir gibi.. e&e |
Duygularınız da, yatağına sığmayarak taşan nehirler gibi coşmuş. Kaleminiz ve yüreğiniz güçlü ve daim olsun, gönlü engin ve yüreği güzel şairim.
Selam ve dualarımla birlikte en Güzel'e emanet olun.