Beklentisiz BeklemekHer kayada tutuyor mu kına Herkesin yarısı, benimki nerede Tutuyor bizi ödün vermeyen onurlarımız En çok korktuğumuz kendimizle yüzleşmek Ev sahibiyim hep, hiç gitmeyen kederlerin Sevinçlerse ara sıra kapıyı çalan postacı Tespihe dizdiğim ayları çekiyorum Deniz feneri yalnızlığında beklemelerim Yangını bekleyen ahşap ev tedirginliğinde Yüreğim yangın, kör kalem uçlarım Haliç olup işlerken içime içime İçimi dökmek isterim denizlere Utanç değil bu yüzüme sürdüğün, Kara üstüne kara Siler mi pişmanlıkları kırklanmalar Yenik düşer koca bir ağaç minik kurda Geceler yıldızlarıyla kalabalık Herkesin acısı yüreğinin hissettiği kadar Yosun bağlar zamanla belki acılar Ama öldürüyor insanı, beklentisiz beklemek… Metin Soydeveli |