Yıllar önce yine böyle bir on kasım günü Batman sokaklarında minik bir ilkokul öğrencisi kendi kendine -o gün arkadaşlarının ve öğretmenlerinin huzurunda - okuyacağı şiiri tekrarlıyordu. Kendi kendine tekrarlarken bile heyecanlanmış ve takılmıştı. Devamlı:

’’ Beni dertten derde saldın On Kasım,
Aklımı başımdan aldın On Kasım ’’ diyordu. Daha sonraki yıllarda içinde bu beyitler geçen bir şiire rastlamadım. Bu gün o çocuk ve okuduğu bu beyitler aklıma geldi. Kalemim kendiliğinden yazmaya başladı:

Seni hiç sevemedim Kasım ayı.
Haram ettin bana bütün dünyayı.
Dokuzda kal. Onun hiç gelmez olsun.
Sanki niçin yine geldin On Kasım.

Saat yine dokuzu beş geçiyor.
Gözlerim perişan, kalbim acıyor.
Şu halimden bilmem ne zevk alırsın.
Yine beni mutsuz kıldın On kasım.

Sararttın yine bütün yaprakları.
Göz yaşıyla doldurdun toprakları.
Çabucak git yalvartma beni artık.
Niçin böyle uzun kaldın? On Kasım.


Beni Dertten derde saldın On Kasım.
Aklımı Başımdan aldın On Kasım.
Bir tek sevdiceğim vardı. Şimdi yok.
Atatürk’ü benden aldın On Kasım.