sarı bir sabaha açıldı gözleri güneşin
savurup sarı saçlarını zaman
yüzünde hınzır bir gülümseyiş
"günaydın" dedi penceresini tıklatıp


savrulan eteğinde yankılandı gün
her minicik adımında
bir altın yaprak düştü saçlarından
mavi gözlerinde yalan yaşlar
süzüldü ve salıverdi suskunlukları
kalabalıkların çığlığını delip


kırmızı bir şarkı çalındı kulaklara
avaz avaz
şarkıcısı yoktu inleyen şarkının
ağlarken gitar
sızılara gömüldü keman
raks etti sonbahar gülleri arzuyla


gelecek bahara bıraktı bülbül aşkı
bir şiir zapt edildi
ve elbette bulamadılar şairini
bir kış masalı geçti sonbahar
kelamını kaybetti anlatıcı
sözler gömüldü ıssızlığa


yağmuru giymiş gün haber saldı rüzgara
talan oldu gökyüzü
nihayet
kısacık bir mutluluk koydu avuçlarıma şehir
ağladım
çünkü ben daha önce
hiç yalnız mutlu olmadım


her şey ne denli karışık
hayat yoksa bu mu
iyi de
hiçbir şey bana böyle öğretilmemişti


ey aşk…ey sevgili
bugün hüznü koluna takıp hazan
süzüldü içime
gizlice



atilla güler