süzüldü içime hazan gizlice
sarı bir sabaha açıldı gözleri güneşin
savurup sarı saçlarını zaman yüzünde hınzır bir gülümseyiş "günaydın" dedi penceresini tıklatıp savrulan eteğinde yankılandı gün her minicik adımında bir altın yaprak düştü saçlarından mavi gözlerinde yalan yaşlar süzüldü ve salıverdi suskunlukları kalabalıkların çığlığını delip kırmızı bir şarkı çalındı kulaklara avaz avaz şarkıcısı yoktu inleyen şarkının ağlarken gitar sızılara gömüldü keman raks etti sonbahar gülleri arzuyla gelecek bahara bıraktı bülbül aşkı bir şiir zapt edildi ve elbette bulamadılar şairini bir kış masalı geçti sonbahar kelamını kaybetti anlatıcı sözler gömüldü ıssızlığa yağmuru giymiş gün haber saldı rüzgara talan oldu gökyüzü nihayet kısacık bir mutluluk koydu avuçlarıma şehir ağladım çünkü ben daha önce hiç yalnız mutlu olmadım her şey ne denli karışık hayat yoksa bu mu iyi de hiçbir şey bana böyle öğretilmemişti ey aşk…ey sevgili bugün hüznü koluna takıp hazan süzüldü içime gizlice atilla güler |
Selam, sevgi ve saygıyla şair...